Sabine Vermeire
Sabine Vermeire is staflid aan de Interactie Academie.
Ze werkt er als systemisch en narratief psychotherapeut met kinderen, jongeren en gezinnen in zorgwekkende contexten
(geweld, misbruik, verwaarlozing, psychiatrische problematiek).
Ze is hoofdopleider van het narratieve leertraject en het postgraduaat ‘samenwerkingsgericht en systemisch werken met gezinnen’.
Met het NDC² (Narratief, Dialogisch en Collaboratief Collectief van de Lage Landen) was zij verschillende malen medebezieler van het congres in de Lage landen en recent ook het 5de Europees narratief congres in Antwerpen.
Verschillende publicaties staan op haar naam. De boeken ‘Wegen naar her-verbinding’, ‘Grote, Kleine en Grote mensenproblemen’, ‘Een ridder en zijn draken. Op weg met Toby, een pleegjongen’ tonen hoe ze gedreven op zoek blijft gaan, steeds weer, naar de vele lagen van verbondenheid. Ze heeft daarbij oog en oor voor meerstemmigheid en de vaak ondergesneeuwde stemmen van cliënten. Ze is auteur van meerdere artikels.
Sabine is afkomstig uit het Vlaamse poldergebied waar de wind stevig waait en je vaak recht op de trappers van je fiets moet staan of tegen de wind in moet beuken wil je ergens komen. Misschien houdt dit verband met haar weigeren om zich neer te leggen bij doemdenken, determinisme en dominante machtsvertogen, en met haar verlangen om de geijkte paden te verlaten. Je ziet dit in kleine acties van verzet, maar ook in het onvermoeibaar speuren naar sprankeltjes hoop zowel in haar werk als haar eigen leven.
Intussen is Gent al jaren haar thuishaven. Ze woont er samen met haar man en zoon en omringd door lang gekoesterde vriendschappen. Gent is niet enkel haar plek van ‘thuiskomen’ maar ook haar uitvalsbasis om de wereld en zijn diversiteit aan mensen en culturen met het ‘hart van een ontdekkingsreiziger’ te exploreren. Rondtrekken in de bergen, zich onderdompelen in ongekende culturen, verdwijnen in een schilderij of opgezogen raken door een boek of theaterstuk zijn allemaal manieren om een open blik op de wereld te behouden, nieuwe, ongekende perspectieven te ontmoeten en voor zichzelf zuurstof te creëren.
Het belang van geraakt worden, in beweging zijn en onderweg zijn zorgt ervoor dat er wel altijd één of ander project op stapel staat. De fascinatie voor de rijkdom aan betekenissen in de woorden, beelden en acties van mensen en het samen ontdekken of creëren van nieuwe, verrassende betekenissen drijft haar zowel in therapie, opleidingswerk als schrijven en schilderen (af en toe neemt ze zelf het penseel in de hand). De inventiviteit en creativiteit van kinderen, jongeren maar ook ouders om zich staande te houden in complexe levensomstandigheden heeft haar blijvende verwondering en bewondering. Ze houdt dan ook een pleidooi voor mildheid voor de ‘imperfecte’ mens, wiens leven gekleurd is door deuken en littekens. Dit gaat hand in hand met een blijvend protest tegen een individualiserende en pathologiserende kijk op moeilijkheden en een oproep om steeds weer de ontelbare verbindingen en de sociaal-culturele inbedding van mensen in het vizier te nemen.